Archif Tag: hunanynysu

Gweddi ar gyfer heddiw

Gweddi ar gyfer heddiw gan Nadia Bolz-Weber

Duw a’n gwnaeth ni oll,

Mae ein cysurwyr wedi hen ymlâdd. Rho orffwys i’r rhai sy’n gofalu am y cleifion.

Mae ein plant wedi diflasu, Dduw. Rho fwy o greadigrwydd i’r rhai sy’n gofalu amdanyn nhw.

Mae ein ffrindiau yn unig, Dduw. Helpa ni i estyn llaw.

Mae ein bugeiliaid yn gwneud y gorau y gallan nhw, Dduw. Helpa nhw i wybod fod eu gofal yn ddigon.

Mae ein gweithwyr mor aml nawr yn ddi-waith, Dduw. Caniatâ i ni ddatblygu moeseg gymunedol i ni gydofalu am ein gilydd.

Mae cymaint o rieni wedi diflasu wrth fod yn gaeth i’w cartrefi gyda’r plant. Dduw, rho i ni awydd am bartïon sy’n llawn chwarae annisgwyl a llawenydd a dawns i bawb sydd mewn angen.

Mae’r gweithwyr yn ein siopau yn amsugno pryder pawb, Dduw. Gwarchod nhw oddi wrthym.

Mae ein henoed hyd yn oed yn fwy ynysig, Dduw. Cysura hwy.

Dy’n ni ddim wedi gwneud hyn o’r blaen ac mae arnom ofn, Dduw.

Dwi ddim hyd yn oed yn gwybod beth arall i weddïo amdano.    

Amen.

Y weddi gwreiddiol ar Facebook

Nadia Bolz-Weber, gan Stephen Ludwig, CC BY 2.0 https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=85367564

Paid â glynu wrthyf

Paid â glynu wrthyf – paid dal gafael ynof fi
(Beibl.net)

Ers tair wythnos bellach mae aelodau Eglwys y Berth, Penmaen-mawr, wedi cynnal eu hoedfaon dros y ffôn. Y Sul cyntaf, y gynulleidfa ffyddlon wythnosol oedd yno – ynghyd ag Elwyn, y trysorydd, sy’n byw yng Nghaeredin. Mae’r gynulleidfa bellach wedi tyfu i gynnwys aelodau eglwysi eraill o Lanbryn-mair; Dryslwyn, Sir Gaerfyrddin; Tal-y-bont, Conwy; a Chasnewydd!

Yn ein Ffoniadaeth y Cysegr ar Sul y Pasg arweiniodd y Parch Olwen Williams ni’n ddychmygus drwy lygaid Mair Magdalen i weld digwyddiadau’r Wythnos Fawr: at artaith ac erchylltra’r Croeshoeliad, a thrwy hynny at fore bach y trydydd dydd a’r cyfarfyddiad hyfryd yn yr ardd.

Roedd bwrlwm ac emosiwn, tyndra ac ofn yr wythnos yn berwi yng nghymeriad Mair Magdalen: ei dryswch a’i galar, ei hunigrwydd ysig ynghanol ei dagrau.

A’r llais, yr enw a’r adnabyddiaeth – ‘dim ond Iesu allai ddweud fy enw fel’na!’ – y tynerwch rhyfeddol, y cyffyrddiad gofalgar a charedig. Gobaith yr atgyfodiad! Goleuni’r trydydd dydd!

Paid â glynu wrthyf, meddai wedyn. Ar ôl y tynerwch, y gorchymyn anodd hwnnw i ollwng gafael.

A ninnau ynghanol y dyddiau o ollwng gafael ar gwmni ein gilydd, o hunanynysu a thorri unrhyw gysylltiad corfforol â theulu a chyfeillion, fe gofiwn fod yr hanes cyntaf hwn o atgyfodiad Iesu wedi bod yn gyfarfyddiad ag unigolyn – gwraig, ar ei phen ei hun, gwraig oedd wedi arfer cael ei hesgymuno a’i gwrthod, gwraig amheus y saith cythraul, gwraig oedd wedi hen arfer hunanynysu rhag pobl eraill a’u gwawdio sarhaus.

Ac er y gorchymyn i beidio â chyffwrdd (William Morgan), i beidio glynu wrthyf (BCN), neu i beidio dal gafael ynof fi (Beibl.net), mae cwlwm y cariad, tynerwch y llais, adnabyddiaeth yr enw yn dal i gydio ynom drwy brofiadau Mair, yn ein cydio’n dynn yn ein gilydd ar draws y gwacter dau fetr a mwy – ac yn ein cofleidio yng nghalon Duw.

‘Mae o/hi wedi gollwng’ ydi cri balch rhiant wrth i blentyn gymryd ei gamau sigledig cyntaf a cherdded.

Beth fyddwn ni’n ei ollwng dros yr wythnosau nesaf fydd yn help i ni symud ymlaen yn gryfach ar ein taith ffydd fel unigolion ac fel eglwysi, tybed?