Archif Tag: Ysbrydol

Rhyfeddod rhif

Rhyfeddod rhif
Un o ryfeddodau’r Cread

Dathlu Diwrnod Pai Cymru: 14 Mawrth

Mae’n debyg mai’r Groegwr Archimedes (tua 400 CC) oedd un o’r rhai cyntaf i geisio deall sut i ddadansoddi siapiau crwm: cylch, sffêr, côn ac ati. Un diwrnod, wrth dynnu lluniau cylchoedd yn y tywod, sylwodd fod y pellter o amgylch cylch – ei gylchedd – ychydig dros deirgwaith ei ddiamedr. Sylwodd hefyd nad yw’r gymhareb hon yn dibynnu ar faint y cylch. Yr un yw’r gymhareb wrth fesur modrwy ag wrth fesur y lleuad, sef rhif sydd ychydig yn fwy na 3. Y rhif hwn – ‘3 ac ychydig yn fwy’ – yw’r rhif sy’n cael ei alw heddiw yn π ond doedd gan Archimedes ddim symbol ffurfiol i’w gynrychioli.

Sut i fynd ati i ddarganfod yr ‘ychydig yn fwy’ oedd y cwestiwn a boenai Archimedes. I wneud hynny byddai angen dadansoddi siapiau crwm, siapiau a oedd y tu hwnt i gyrraedd mathemateg y Groegiaid. Gweledigaeth Archimedes oedd canfod ffordd wreiddiol o amcangyfrif y ‘3 ac ychydig yn fwy’.

Dangosodd Archimedes fod yr ‘ychydig’ yn llai na’r ffracsiwn 1/7 ac yn fwy na’r ffracsiwn 10/71. Ffracsiynau oedd dull y Groegiaid o weithio gyda rhifau; aeth canrifoedd lawer heibio cyn y daeth degolion i fri. Roedd dangos bod π yn llai na 31/7 ac yn fwy na 310/71 yn dipyn o gamp.

Mae’r disgrifiad yn yr Hen Destament o godi Palas Solomon yn Jerusalem tua’r cyfnod 800 CC, rhyw bedair canrif cyn cyfnod Archimedes yng ngwlad Groeg, yn cynnwys y mesuriadau hyn o ‘fasn anferth’ crwn:

Yna dyma fe’n gwneud basn anferth i ddal dŵr. Roedd hwn wedi’i wneud o bres wedi’i gastio, ac yn cael ei alw ‘Y Môr’. Roedd yn bedwar metr a hanner ar draws o un ochr i’r llall, dros ddau fetr o ddyfnder ac un deg tri metr a hanner o’i hamgylch.

(1 Brenhinoedd 7, 23; beibl.net)

Cylchedd y basn yw 13.5 metr, sydd union deirgwaith diamedr y basn, 4.5 metr. Mae fel petai gwneuthurwyr y basn wedi cymryd gwerth π yn 3, a bod hynny’n ddigon agos ati i bob pwrpas ymarferol yn y cyd-destun hwn.

Felly yr arhosodd pethau am flynyddoedd lawer. Os byddech yn holi oedolion heddiw beth yw gwerth π, yr atebion mwyaf cyffredin – ar wahân i ‘does gen i ddim syniad’ – fyddai 22/7 neu 31/7 fel ffracsiwn neu 3.14 fel degolyn. Roedd hi’n arferol tan yn ddiweddar i weld cyfarwyddyd i ddisgyblion ar ben papurau arholiad i ddefnyddio 22/7 fel gwerth π. Nid yw’n syndod, felly, i bobl gymryd mai’r 31/7 hwn yw’r ‘3 ac ychydig yn fwy’, heb sylweddoli mai amcangyfrif gwreiddiol Archimedes ddwy fil a hanner o flynyddoedd yn ôl oedd hynny. Wrth ysgrifennu 31/7 fel degolyn cawn 3.1428… sydd ddim ond yn cyfateb i wir werth π i ddau le degol – dim ond y digidau 3, 1 a 4 sy’n gywir.

‘Draw, draw yn Tsieina’ tua’r flwyddyn OC 500 darganfyddodd Zu Chongzhi ffracsiwn sy’n agosach o lawer at werth π nag yw 22/7. Y ffracsiwn rhyfeddol hwnnw yw 355/113. Gwerth 355/113 fel degolyn yw 3.14159292…, sy’n cytuno â gwerth π i chwe lle degol, ac felly mae’r ffracsiwn yn dipyn nes ati na 22/7. At ddibenion ymarferol bob dydd, mae 355/113 yn ateb y diben i’r dim, a hwn a ddefnyddir yn aml gan beirianwyr electronig mewn rhaglenni cyfrifiadurol er mwyn cyfrifo gwerth π yn fras ac yn gyflym. Ond un peth ydy bodloni peirianwyr; peth arall ydy bodloni mathemategwyr sy’n mynnu cywirdeb llawer llymach.

Erbyn cyfnod Isaac Newton (1643–1727) roedd mathemategwyr – Newton ei hun yn Lloegr a Gottfried Wilhelm Leibnitz yn yr Almaen – wedi dechrau datblygu technegau mathemateg cwbl newydd (y calcwlws) a agorodd y llifddorau i ddadansoddi pob math o broblemau, gan gynnwys effaith disgyrchiant, a chyfrinachau symudiadau’r planedau, y lloer a’r sêr. Fel cyfaill Newton ac un a’i cynorthwyodd i gyhoeddi ei waith, roedd William Jones (1674–1749), un o feibion Môn, wedi meistroli’r technegau newydd hyn. Sylwodd Jones nad oedd π yn cyfateb i unrhyw ffracsiwn – nid i 22/7 nac i 355/113 nac i unrhyw ffracsiwn arall. Gwelodd hefyd fod π, fel y degolyn 3.14159…, yn mynd ymlaen ac ymlaen am byth. Yn ei lyfr Synopsis palmariorum matheseos, ysgrifennodd Jones, ‘. . . the exact proportion between the diameter and the circumference can never be expressed in numbers.’ Dyna oedd camp William Jones a dyna pam y penderfynodd ddewis symbol arbennig i gynrychioli’r rhif.

Arwydd o boblogrwydd y rhif π yw’r cynnydd mewn diddordeb ynddo, nid yn unig gan fathemategwyr proffesiynol, ond gan bawb sy’n ymddiddori mewn rhifau. Ers 1988 mae 14 Mawrth wedi cael ei ddynodi’n ddiwrnod rhyngwladol i ddathlu π. Larry Shaw gychwynnodd yr arferiad yn San Francisco ar sail patrwm Americanwyr o ysgrifennu’r dyddiad â’r mis yn gyntaf. Felly, 14 Mawrth yw 3/14 yn y patrwm hwn, a gwerth π i ddau le degol yw 3.14 (tri pwynt un pedwar). Ym mis Mawrth 2009, cytunodd Tŷ’r Cynrychiolwyr, Unol Daleithiau America, i ddynodi 14 Mawrth fel Diwrnod Pai, i’w ddathlu’n rhyngwladol. Ers hynny mae’r diwrnod wedi ysgogi mwy a mwy o weithgareddau, yn arbennig mewn ysgolion a cholegau, a llawer o fwyta peis amrywiol eu cynnwys! I gydnabod y cysylltiad Cymreig, dynodwyd 14 Mawrth yn Ddiwrnod Pai Cymru gan Lywodraeth Cymru yn 2015.

Camp sydd wedi denu sylw poblogaidd yw ceisio cofio cynifer â phosibl o ddigidau π. I ddathlu Diwrnod Pai Cymru yn 2015, aeth llond bws o blant Ysgol Gynradd Llanfechell (pentref ysgol William Jones) i stesion Llanfairpwllgwyngyll, a ailfedyddiwyd yn ‘Llanfair π G’ am y diwrnod. Ymysg eu gweithgareddau yno, gyda chamerâu’r cyfryngau yn eu ffilmio, adroddodd y plant tua 20 o ddigidau π ar eu cof ac roedd ambell un ohonynt yn gallu adrodd hyd at ryw 30 digid. Roedd yn gryn gamp, platfform y stesion wedi’i droi yn llwyfan eisteddfodol a’r plant yn cynorthwyo’i gilydd i gofio pob manylyn.

Clywir straeon am gamp unigolion yn cofio llawer mwy o ddigidau π, a thasg Guinness World Records yw gwirio’r honiadau gorchestol hynny gan ofalu bod swyddogion yn bresennol i gadw cofnod ffurfiol o’r canlyniadau. Y pencampwr presennol am gofio’r nifer mwyaf o ddigidau π yw Rajveer Meena, myfyriwr 21 oed a adroddodd 70,000 o ddigidau ym Mhrifysgol VIT, Vellore, yn yr India ar 21 Mawrth 2015 dros gyfnod o ddeg awr â mwgwd dros ei lygaid. Honnir bod myfyriwr yn Siapan wedi adrodd 111,700 o ddigidau, ond nid yw’r honiad hwnnw wedi cael ei gadarnhau dan amodau’r Guinness World Records.

Un sydd wedi cael ei swyno gan y rhif π a’i ddigidau ac a ddisgrifiodd y profiad hwnnw’n drawiadol iawn yw Daniel Tammet, llenor o Lundain sydd â’r ddawn arbennig o gofio rhifau. Ymhell wedi iddo adael yr ysgol roedd cyfaredd π yn parhau i’w ddenu. ‘Roedd y digidau wedi sleifio’n llechwraidd i’m cof,’ meddai, ac aeth ati’n fwriadol ac yn drefnus i geisio cofio myrdd ohonynt. Yn 2004, yn 24 oed, rhoddodd Tammet ei gof ar brawf yn gyhoeddus ar bnawn 14 Mawrth – Diwrnod Pai, wrth gwrs – yn Amgueddfa Gwyddoniaeth Rhydychen. Dychmygwch yr olygfa:

Mae’r adeilad yn llawn, pawb yn gwrando’n astud ar Tammet yn adrodd rhesi o ddigidau un ar ôl y llall, y tempo’n gyson ond mae’n arafu o dro i dro fel petai’n chwilio am ysbrydoliaeth cyn ailgyflymu. ‘Hwnt ac yma ni allaf lai na sylwi ar ambell ddeigryn,’ meddai. ‘Does neb wedi eu rhybuddio y gallai’r rhifau eu cyffwrdd. Ond maent yn ildio’n llawen i’w llif.’ Am bum awr a naw munud ymwelodd tragwyddoldeb â’r amgueddfa, dawns y digidau’n cyfareddu’r gynulleidfa wrth greu patrymau di-batrwm, y digidau’n ymgiprys am flaenoriaeth. Erbyn y diwedd mae Tammet wedi adrodd 22,514 o ddigidau. Mae’r cyfan yn cael ei wireddu cyn i’r arolygwyr gadarnhau bod hynny’n record Ewropeaidd newydd. Yn union fel diweddglo cyngerdd o gerddoriaeth glasurol, mae’r dorf yn ymdawelu am ennyd cyn dangos eu cymeradwyaeth a diflannu wedyn i niwloedd diwedd pnawn strydoedd y ddinas gyda digidau π yn eu dilyn yn llechwraidd yr holl ffordd adref.

Mae’r rhif π wedi cydio yn nychymyg mathemategwyr yn ogystal ag artistiaid a llenorion. Mae hefyd wedi cydio yn nychymyg plant. Rhan o gyfaredd π yw sut y mae bwrlwm di-drefn ei ddigidau yn gallu codi o syniad mor syml ac mor berffaith â chylch.

Cawn ein cyffroi gan y byd o’n cwmpas a’n rhyfeddu gan liwiau enfys, gan batrwm pluen eira, gan dân gwyllt mellt a tharanau, a chan gyfrinachau’r lloer a’r sêr. Ond wrth gael ein rhyfeddu gan ddigidau π mae’r rhyfeddod hwnnw yn gwbl wahanol gan mai ffrwyth dychymyg dyn yw π: rhif nad oes neb wedi’i weld, rhif sydd y tu hwnt i’n hymdrechion i’w gofnodi’n llawn.

Cafodd y gynulleidfa yn Rhydychen eu cyffwrdd gan eu profiad a oedd, i rai, yn brofiad ysbrydol, os nad yn un crefyddol.

Cychwynnodd π ei fywyd fel cymhareb di-nod ond mae bellach yn eicon diwylliannol i’r holl fyd. Y rhif hwn yw draig goch ein mathemateg.

Gareth Ffowc Roberts

(Addasiad gan yr awdur o ran o bennod yn ei lyfr Cyfri’n Cewri a gyhoeddir gan Wasg Prifysgol Cymru ym mis Gorffennaf 2020.)

 

 

Gwyddoniaeth a’r ysbrydol

Gwyddoniaeth a’r ysbrydol

Mewn erthygl ar wefan Cristnogaeth 21 ychydig wythnosau’n ôl, mae’r awdur yn cyfeirio at faint anhygoel y bydysawd – amcangyfrif o filiwn triliwn o sêr yn y bydysawd gweladwy, pellteroedd na allwn yn wir eu hamgyffred – ac felly safle hollol ddinod y ddaear yn hyn i gyd. O ganlyniad, dywed yr awdur na all dderbyn bodolaeth unrhyw Ddeallusrwydd Dwyfol consyrnol tu ôl i’r byd naturiol. Ond mae’n pwysleisio fod y byd yn llawn cariad ac yn awgrymu mai ansawdd ein bywydau sy’n cyfrif.

*****

Mae’r awdur yn cyfeirio’n gynnar yn ei ysgrif at waith Edwin Hubble, a gasglodd dystiolaeth, yn nauddegau’r ugeinfed ganrif, o fodolaeth galaethau tu allan (yn bell tu allan) i’n galaeth ni, y Llwybr Llaethog.

Pan wnes i ddarllen hyn, daeth dau beth penodol i’m cof. Y cyntaf oedd yr argraff a wnaeth cyfrol enwog Hubble, The Realm of the Nebulae, arnaf pan wnes ei darllen pan oeddwn yn yr ysgol. Yr ail oedd ein hymweliad fel teulu â Flagstaff yn Arizona. Cofiwn y ffurfafen glir heb lygredd golau a thelesgop y Lowell Observatory enwog gerllaw.

****

Y cysylltiad yw mai dyma lle gwnaeth gŵr o’r enw Vesto Slipher fesuriadau hynod gywrain o sbectra’r hyn a elwid yn nebulae, yn 1912–1914, a darganfod fod tonfedd y golau oddi wrthynt yn symud i’r coch (y red shift), gan ddangos fod y rhan fwyaf ohonynt yn rhuthro i ffwrdd oddi wrthym. Ar y pryd roedd dadl fawr a oedd y nebulae (e.e. Andromeda) yn rhan o’r Llwybr Llaethog neu’r tu hwnt. Yna fe ddefnyddiodd Hubble y telesgop newydd ar Fynydd Wilson, ger Los Angeles, y mwyaf treiddgar yn y byd bryd hynny ac am ddegawdau wedi hynny, i amcangyfrif y pellter i’r nebulae. Daeth yn hollol glir fod y nebulae yn bell tu allan i’n galaeth. Wrth gyfuno’i ganlyniadau ef yn ddiweddarach, mewn cydweithrediad â Milton Humason, â rhai Slipher, awgrymodd ‘ddeddf Hubble’, sef fod cyflymder y pellhau yn gyfrannol â phellter.

Roedd Hubble heb amheuaeth yn un o wyddonwyr mwyaf dylanwadol y cyfnod. Roedd yn berson uchelgeisiol. Ar ôl treulio ychydig flynyddoedd yn Rhydychen fel myfyriwr, mae’n debyg iddo fabwysiadu arferion, gwisg, acen a ffordd o siarad Saeson uchel-ael. Rhyfedd!

****

Yr un pryd roedd y ffisegwyr damcaniaethol yn ceisio darganfod beth oedd oblygiadau hafaliadau Einstein yn namcaniaeth Perthnasedd Cyffredinol am ffurf y bydysawd. Roedd Einstein ei hun yn ffafrio bydysawd nad oedd yn newid, ac yn y dechrau addasodd ei hafaliadau i sicrhau hynny. Ond fe wnaeth dau wyddonydd mathemategol eu greddf ddangos fod hafaliadau gwreiddiol Einstein yn rhag-ddweud bydysawd oedd yn ehangu. Y ddau oedd Alexander Friedmann yn Rwsia (a fu farw’n ifanc iawn) a George Lemaître yng ngwlad Belg – y naill heb wybod am waith y llall. Roedd Einstein yn feirniadol ohonynt ar y dechrau, ond nhw a orfu mewn byr o dro.

****

Ein diddordeb yma yw George Lemaître. Offeiriad pabyddol ydoedd, a dilynodd ddwy yrfa: fel offeiriad ac fel gwyddonydd mathemategol a ddaeth yn un o brif ddylanwadau’r cyfnod ar gosmoleg. Mae lluniau diddorol ohono yng nghanol enwogion gwyddonol y cyfnod (yn y cynadleddau Solvay, er enghraifft) yn ei goler gron. Arweiniodd ei ddatrysiad o hafaliadau Einstein yn uniongyrchol at fodel o’r bydysawd oedd yn newid ac yn esblygu. Rhagfynegodd deddf Hubble a soniodd fod y cread wedi dechrau yn yr hyn a alwodd yn ‘primeval atom’ ac wedi ehangu oddi yno. Dyma, wrth gwrs, beth ddaeth i gael ei alw yn ddamcaniaeth y ‘Glec Fawr’. Bathwyd y term Big Bang gan Fred Hoyle mewn sgwrs radio yn 1949. Mae’n ymadrodd hyll a hynod anffodus, a dweud y gwir, ond fe wnaeth sticio!

Yn y pumdegau roedd dadleuon a oedd ar brydiau yn ffiaidd rhwng dwy garfan: Martin Ryle a’i ddilynwyr oedd o blaid y model esblygiadol, a Fred Hoyle ac eraill a oedd yn dadlau dros fodel a elwid yn Steady State neu Greu Parhaus. Roedd cwympo mas yng Nghaergrawnt! Ond erbyn diwedd y chwedegau, yn dilyn cadarnhad arbrofol fod ymbelydredd cefndirol yn llanw’r bydysawd ac yn adlais o’r ffrwydrad cychwynnol, daeth y rhan fwyaf i dderbyn y model o Glec Fawr. Dyna farn bron pawb heddi, ond mae ’na broblemau o hyd, a dealltwriaeth anghyflawn yw – ac efallai dros dro yn unig. Pwy a ŵyr beth wnaiff ddatblygu o syniadau fel bydysawd cylchol a multiverses (wna i ddim ymhelaethu yma!).

****

Lemaître felly oedd prif arloeswr model y Glec Fawr. Roedd yn hollol bendant yn cadw materion ffydd ar wahân i faterion gwyddonol. Dywedodd fod gwyddoniaeth yn ceisio deall y byd naturiol a ffydd yn agor drysau’r byd ysbrydol: ‘Mae dwy ffordd o geisio’r gwirionedd, ac rwyf wedi penderfynu dilyn y ddwy.’ Mae damcaniaeth y Glec Fawr yn golygu dechrau i’r cread, a gwelodd rhai o wyddonwyr y cyfnod, a phobl fel Hoyle yn nes ymlaen, hyn yn rhyw fath o ddrws cefn i gyfiawnhau Genesis. Yn bendant, nid dyna oedd agwedd Lemaître. Ar un achlysur, roedd yn gandryll, mae’n debyg, pan awgrymodd y Pab Pius XII hyn mewn araith yn 1951. Ni wastraffodd unrhyw amser yn darbwyllo’r Pab rhag defnyddio’r ddadl eilwaith!

Mae’n rhyfedd sut mae’r rhod wedi troi – gwelir cosmoleg gyfoes yn cael ei defnyddio gan rai fel ffordd o danseilio ffydd. Serch hynny, mae’r rhan fwyaf o wyddonwyr o’r un farn â Lemaître gynt: y byd naturiol ar y naill law, y byd ysbrydol ar y llall, dwy ffordd o geisio deall natur ein bodolaeth.

****

Dylwn bwysleisio i bobl ifanc realiti a phwysigrwydd y bywyd ysbrydol. Fel mae awdur yr erthygl ar wefan Cristnogaeth 21 yn crybwyll, mae cariad yn y byd. Hanfod ein ffydd yw ceisio’r bywyd newydd yng Nghrist; Ef sydd yn ein cynnal ac Ef sydd yn ein harwain drwy amlygu cariad diamod. Peidiwn â gwanhau’r neges drwy gyplysu hyn ag ymgais i gyflwyno disgrifiad lled-wyddonol o’r byd.

Yr Athro Noel Lloyd (Aberystwyth)

(Ymddangosodd yr erthygl hon gyntaf yn Perthyn, cylchythyr misol Capel y Morfa, Aberystwyth )