Archif Tag: gweddiau

Gweddïau

Gweddïau

O Arglwydd fy Nuw
            Sy’n fy nghreu a’m hail-greu,

Mae fy enaid yn dyheu amdanat ti.
Dwêd wrtha i beth wyt ti, y tu hwnt i’r hyn rwy wedi’i weld,
Er mwyn i mi weld yn gliriach beth rwy’n dyheu amdano.
Rwy’n ymdrechu i weld mwy,
Ond wela i ddim y tu hwnt i’r hyn a welais i
Heblaw tywyllwch.
Neu’n hytrach, nid gweld tywyllwch yr ydw i,
Nid yw hwnnw’n rhan ohonot ti,
Ond rwy’n gweld nad ydw i’n gweld dim pellach
Oherwydd fy nhywyllwch fy hun.

Pam y mae hyn, Arglwydd?
A dywyllwyd fy llygaid gan fy ngwendid
Neu a ddallwyd fi gan dy ogoniant?
Y gwir yw mod i wedi fy nhywyllu gennyf fi fy hun,
A’m dallu gennyt ti.
Fe’m cymylwyd gan fy mychander,
Fy ngoddiweddyd gan dy fawredd;
Fe’m cyfyngwyd gan fy nghulni
A’m meistroli gan dy ehangder.
Yn wir, mae’n fwy nag y gall creadur ei ddeall! …

Arglwydd, gorchmynnwyd i ni, neu’n hytrach fe’n cynghorwyd ni
I ofyn trwy dy Fab,
Ac addewaist y cawn dderbyn,
Er mwyn i’n llawenydd fod yn gyflawn.
Y peth hwnnw yr wyt yn ei gynghori
Trwy’r ‘diddanydd ardderchog’ –
          Dyna beth rwy’n gofyn amdano, Arglwydd.
Gad i mi dderbyn
Yr hyn a addewaist trwy dy wirionedd,
‘er mwyn i’n llawenydd fod yn gyflawn’.

Dduw’r gwirionedd,
Rwy’n ceisio er mwyn derbyn,
‘er mwyn i’m llawenydd i fod yn gyflawn’.
Yn y cyfamser gad i’m crebwyll fyfyrio arno,
Fy nhafod lefaru amdano,
Fy nghalon ei garu,
Fy ngenau ei bregethu.
Gad i’m henaid newynu amdano,
Fy nghnawd sychedu amdano,
A’m holl hanfod ei chwennych
Nes i mi fynd i mewn i lawenydd fy Arglwydd
Sy’n un a thri, bendigedig am byth. Amen.

Detholiad o eiriau o’r Prosologion gan Anselm (1033–1109), Eidalwr a fu’n Abad Le Bec yn Ffrainc, ac yn Archesgob Caergaint

 

Gweddïau ar gyfer y Pasg

AR DDYDD IAU CABLYD

O Iesu Grist, a arlwyaist ford ger ein bron a thaenu drosti liain gwynnaf dy sancteiddrwydd, rho inni, y llygrwyd ein dant gan foethau pechod y byd, archwaeth at dy swper mawr a boneddigrwydd wrth dy fwrdd. Er mwyn dy enw, Amen. (Gweddi gan Dewi Tomos)

O Grist, anweswyd dy draed
Ag ennaint a gwallt gwraig;
Cymeraist badell a thywel
A golchi traed dy ffrindiau.
Golcha ni yn dy diriondeb
Wrth i ni gyffwrdd â’n gilydd,
Fel, wrth ymaflyd yn rhydd yn dy wasanaeth
Y cawn wrthod unrhyw gaethiwed arall,

Yn dy enw, Amen.

(seiliedig ar Janet Morley – o Cyfoeth o’i Drysor, gol. Enid R. Morgan)

GWEDDÏAU AR GYFER DYDD GWENER Y GROGLITH

Grist ein haberth,
Yr anharddwyd dy degwch
Ac y rhwygwyd dy gorff ar y groes,
Lleda dy freichiau
I gofleidio byd mewn artaith –
Fel na thrown ymaith ein llygaid,
Ond ymollwng i’th drugaredd Di. Amen.

(seiliedig ar Janet Morley – o Cyfoeth o’i Drysor, gol. Enid R. Morgan)

O Grist,
y gwyliwyd dy ing chwerw
o bell gan y gwragedd,
galluoga ni i ddilyn esiampl
dyfalbarhad eu cariad;
fel, o fod yn gyson yn wyneb arswyd,
y cawn hefyd adnabod man dy atgyfodiad,

Amen.

O Dduw,
rwyt ti wedi chwilio dyfnderoedd na allwn ni eu hadnabod,
ac wedi cyffwrdd â’r hyn na fentrwn ni ei enwi,
bydded i ni ddisgwyl
wedi’n hamgáu yn dy dywyllwch Di,
fel y byddwn yn barod i gyfarfod
ag arswyd y wawr gydag Iesu Grist.

Amen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SUL Y PASG

Fendigaid Dduw, sydd i ni’n

dad, a mam, a chyfaill –

rhoddwr ein bodolaeth yma a thu hwnt i fyd amser;

trwy gariad dy Fab, gorchfygaist gasineb.

Trwy ei allu ef, y mae goleuni yn drech na thywyllwch,

bywyd yn drech nag angau.

Agoraist i ni ddrws i fywyd tragwyddol ei natur.

Bendigedig wyt ti, O Dduw, yn awr ac yn oes oesoedd.

 

Saib

Arglwydd, pobl y Pasg ydyn ni

Boed ein cân yn Haleliwia.

 

Rhown ddiolch a mawl i ti, O Dduw,

am fywyd newydd ein Harglwydd Iesu Grist,

am iddo ymddangos i’r rhai oedd yn ei garu.

Gyda’r Eglwys gyfan, ymrown i lawenydd yr Arglwydd Atgyfodedig.

Boed i ni sy’n trysori’r newyddion da

ddweud wrth eraill am y bywyd newydd.

Boed i ni ddwyn tangnefedd a gobaith i fyd drylliedig

a gofynnwn am ddewrder i bawb sydd heb weld

ond sy’n dal i gredu.

 

Saib

Arglwydd, pobl y Pasg ydyn ni,

Boed ein cân yn Haleliwia.

 

Arglwydd Atgyfodedig,

deisyfwn dy dangnefedd:

tangnefedd i fyd yn chwalfa rhyfel,

tangnefedd rhwng cenhedloedd a phobloedd,

tangnefedd yn ein hymwneud â’n gilydd,

tangnefedd yn ein calonnau a’n cartrefi.

 

Saib

Arglwydd, pobl y Pasg ydyn ni,

Boed ein cân yn Haleliwia.

 

Mewn llofft yr ymddangosaist i’r disgyblion,

tyrd i mewn i’n cartrefi ni,

tyrd i mewn i’n hofn a’n tywyllwch,

tyrd i mewn i’n bywydau caeedig a’n hofn mentro;

tyrd â’r rhyddid gogoneddus yr wyt yn ei gynnig i blant Duw.

 

Saib

Arglwydd, pobl y Pasg ydyn ni,

Boed ein cân yn Haleliwia.

 

Down gyda phawb sy’n wylo heddiw ar lan bedd,

pawb sy’n galaru o golli un annwyl,

pawb sy’n unig neu wedi eu gadael.

Bydded iddyn nhw ddarganfod gobaith a llawenydd newydd ynot ti.

Cofiwn bawb sy’n glaf hyd angau

a’r rheini sy’n gofalu amdanyn nhw.

Cofiwn y rhai â phwysau trwm ar eu meddwl a’u calon

a dagrau yn eu llygaid.

Gofynnwn am iddyn nhw adnabod y gobaith am y bywyd sy’n dragwyddol.

 

Saib

Arglwydd, pobl y Pasg ydyn ni,

Boed ein cân yn Haleliwia.

 

Llawenhawn gyda’r disgyblion a’r holl saint

yn llawenydd yr Arglwydd Atgyfodedig.

Gofynnwn i ti fendithio’n hanwyliaid a ymadawodd â ni

gyda llawnder dy oleuni a’th dangnefedd yn y bywyd sy’n dragwyddol

 

Saib

Dad Trugarog,

Derbyn y gweddïau hyn

Er mwyn dy Fab, Iesu Grist ein Harglwydd,

Amen