Gwyddau Gwyllt

Rhannodd ffrind i mi y gerdd isod gan Mary Oliver ar dudalen gweplyfr i goffáu 9/11. 

Fy ymateb cyntaf oedd meddwl am logo Gwasg Gyhoeddi Cymuned Iona – Wild Goose Publications – sy’n ein hatgoffa bod yr ŵydd wyllt yn hen symbol Celtaidd o’r Ysbryd Glân.

Mae fy ail ymateb yn tarddu o’n camddealltwriaeth ddiwinyddol dros ddegawdau am le’r ddynoliaeth yn y greadigaeth. Fy nheimlad ydi ein bod wedi camddefnyddio Salm 8 i gyfiawnhau ein gormes a’n rhaib o adnoddau’r byd wrth i ni arglwyddiaethu’n drahaus ar dir y lord.

Efallai mod i’n gorymateb ond dyma rydd-gyfieithiad o’r gerdd efo rhywfaint o addasu i dirwedd a chyd-destun Cymreig.

Gwyddau Gwylltion

Does dim raid i ti fod yn dda
does dim raid i ti gerdded can milltir ar dy liniau
drwy’r anialwch mewn edifeirwch

Dim ond gadael i anifail meddal dy gorff garu’r hyn y mae’n ei garu

Dywed wrthyf am anobaith, dy anobaith di – ac fe gei glywed f’un innau.

Yn y cyfamser mae’r byd yn mynd yn ei flaen
mae’r haul a defnynnau clir y glaw
yn symud ar draws y tirweddau
dros y dolydd a’r coedwigoedd dyfnion,
y mynyddoedd a’r afonydd.

Yn y cyfamser mae’r gwyddau gwylltion, yn uchel yn yr awyr las
yn hedfan yn ôl tuag adref.

Waeth pwy wyt ti, waeth pa mor unig wyt ti
mae’r byd yn cynnig ei hun i’th ddychymyg,
yn galw arnat fel y gwyddau gwylltion – yn gras ac yn llawn cyffro
drosodd a throsodd, yn cyhoeddi dy le
yn nheulu’r creaduriaid.

Dyma recordiad o Mary Oliver yn darllen ei cherdd.

AJE