Ydwyf gan James Alison

Ydwyf gan James Alison

Dywedodd Duw wrth Moses “YDWYF YR HWN YDWYF”

            Dyma, felly, ateb yr atebion, ac ar yr un pryd y pennaf ddim-ateb-o-gwbl. Oherwydd y mae’r un Duw sy ddim yn cystadlu â dim sy’n bod, ac sy’n bwriadu dod â rhywbeth newydd i fodolaeth trwy ddefnyddiau tra anaddawol, yn gwbl y tu allan i ffurfiau cyffredin o ymddygiad dwyfol, hefyd yn gwrthod bod yn Beth nac yn Ef. YDWYF, ond yna Byddaf  yr hwn y byddaf. (Mae hwn o bosibl yn gyfieithiad llai camarweiniol o’r cymal eithriadol o annirnad hwn.) Dyma rywbeth na ellir gafaelyd ynddo, yn dod tuag atoch chi, a’r “amhosibl gafaelyd yno” yn hanfod i beth sy’n mynd mlaen. YDWYF yw’r un sy’n troi mâs i fod yn weithredydd go iawn, yr un sy’n dwyn popeth i fodolaeth; ac felly dim ond i’r graddau y mae rhywun yn rhoi’r gorau i dreio bod yn “ydwyf ” yn wyneb Duw, yn treio gwneud Duw yn “beth” neu’n “ef” y bydd y person, neu’r grwp yn dechrau derbyn eu hunain, eu gwir “hunain”, eu gwir Ydwyf israddol, fel grwp neu fel personau unigol. Yn wyneb yr YDWYF, y gweithredu pur bwriadus, anfrysiog, yn creu ac yn symud, dim ond symptomau yw’r cwbl ohonom, yn bethau, yn nhw sy’n cael eu newid i fod yn ni ac yn fi trwy broses hanesyddol o berthyn, yn y fan lle y cawn ein hunain yn cael ein galw i addoli yr Arglwydd.

                        Dywed hyn wrth feibion IsraelYdwyf sydd wedi fy anfon atoch”.

            Sylwch os gwelwch yn dda, nag ydi hwn ddim yn orchymyn defnyddiol iawn. Ystyriwch y ramadeg. Holl bwynt “YDWYF”yw nad ydyw’n “beth” nac yn “ef”, ac felly nid yw berf yn y trydydd person unigol yn gwneud synnwyr o unrhyw fath. Yr unig ffordd bosibl y bydd Moses yn medru cyfleu’n ddilys mai YDWYF sy’n ei anfon, fydd trwy ddyfod ei hunan yn fwy fwy gweladwy fel arwydd byw o YDWYF.

  Dywedodd Duw eto wrth Moses, “Dywed hyn wrth feibion Israel, ‘Yr Arglwydd, Duw eich tadau, Duw Abraham, Duw Isaac, a Duw Jacob sydd wedi fy anfon atoch; dyma fydd fy enw am byth, ac fel hyn y cofi amdanaf gan bob  cenhedlaeth” (Exodus 3.14)

            Mae Duw yn ychwanegu’r wybodaeth hon bod pobl Israel i ddysgu dehongli popeth sy’n digwydd iddyn nhw o hyn ymlaen drwyddo fe, fel petae, o fewn i un gweithred unol. Bydd yr enw Ydwyf neu Byddaf yr un  a fyddaf  yn cael ei ddatguddio fel yr enw lleia camarweiniol i’r un a fu’n weithredydd eu hanes ar hyd yr amser dan wahanol enwau a theitlau. Gellir gwaredu’r enwau rheini nawr, wrth i Greawdwr popeth, profiad o erledigaeth, a dwyn pobl newydd i fodolaeth, osod siâp ffurfiannol ar y profiad Hebreig…

            Gobeithio’ch bod chi wedi cael rhyw awgrymiadau o sut y gall y “llyfr mawr du” fod, yn hytrach nag yn arf i labystiaid moesol, o’i ddal mewn dwylo sydd ddim ag ofn arnyn nhw, ddod yn fan chware ar gyfer gweithred o gyfathrebu gan Dduw sy’n troi ynom ni’n barchedig ofn a rhyfeddod.

(o’r  Y Dioddefus sy’n  Maddau  gan James Alison (cyf. Enid R Morgan) a gyhoeddir yn fuan gan Cyhoeddiadau’r Gair)Llyfr Enid