Nid ynys sy’n goroesi (Gwawr wedi Cofid)

Nid ynys sy’n goroesi (Gwawr wedi Cofid)

Â’r Cofid wedi dwyn ein haf
a’n cysylltiadau,
a rhwystro ymweld â’r mannau
sy’n ein cadw ar lôn sadrwydd
ar ein trywydd am y Trysor.

Collasom y mannau sydd fel arfer
yn dod â ni adref i gyfannedd.

Fe gafwyd sgwrsio rhwng ynysoedd
a chofleidio gyda’n llygaid
o bellter diogel ein giatiau,
a bendith ffrindiau newydd ar y we
yn gyrru fferi’r neges destun
fel dyhead oesol o’r galon.
Dangosodd y Cofid i ni ffrindiau newydd,
a chynhesrwydd galwad ffôn
gan un sy’n gwybod amdanoch
a’ch tylwyth ers cyn cof.

Er i’r haint gau’r bont i’n hynys arferol,
nid ynys yw ynys am byth.
O raid, daw trem y Tir Mawr
fel dyhead ar y gorwel.
Geiriau hen lythyr teuluol, neu atgof llun
sydd â’i rin yn dal i olygu
y peth byw hwnnw sy’n ein clymu ynghyd.

Cariad sy’n ein dysgu am byth
mai ynys ddiwerth
yw ynys yr hunan,
a bod rheidrwydd estyn allan
a gweld y breuder cyson.
Dyhëwn ar y Cei am y dyfodol
lle bydd pawb wedi eu trwsio
yn dy gariad cynnes Di.

Bydd dagrau ein hunigrwydd
yn bethau i’w gadael i ddoe,
er mwyn i ni weld y wawr glir a gyfyd
wedi i’r Cofid ddwyn yr haf.

Goroeswn yn ynysig
gan wybod na allwn fod yn ynysoedd am byth
heb ein breichiau’n rhychwantu’r gwahanu;
a’n cariad wrth gloddio’n ddwfn i chwarel atgof
a’n dwg o’r Cofid i’r cofleidio.

Aled Lewis Evans