Myfyrdodau dyddiol Richard Rohr

Myfyrdodau dyddiol Richard Rohr o’r Ganolfan Gweithredu a Myfyrio (The Center for Action and Contemplation)                   

Mae nifer o gyfeillion C21 yn cael ysbrydoliaeth cyson o fyfyrdodau a llyfrau Richard Rohr. Mae Rohr yn perthyn i urdd Gatholig, ac yn cyhoeddi munud i feddwl dyddiol sydd ar gael drwy ebost ar y ddolen hon:

Dechreuodd rannu myfyrdodau yn 1973 wedi i tua 1,200 o bobl ifanc gwrdd yn rheolaidd i wrando arno bob nos Sul mewn eglwys yn Cincinnati. Gyda datblygiad y chwaraeydd casetiau, fe ddaeth yn llais cyfarwydd i filoedd ar draws America, ac wedyn trwy waith Gŵyl Greenbelt fe ddaeth yn enw hysbys yn Ewrop hefyd.

Ar 28 Mehefin 2021, fe gyhoeddodd unwaith eto ran o’i fyfyrdod cyntaf ar gasét – sef cyflwyniad i lyfr Genesis o 1973, sy’n dilyn trywydd tebyg iawn i’r un a gyflwynir gan Gwilym Wyn Roberts yn y rhifyn hwn o Agora.

Dyma gyfieithiad o fyfyrdod Richard Rohr ar Genesis o 1973:

Efallai mai’r peth pwysicaf i’w gofio wrth ddarllen penodau cyntaf Genesis yw eu bod wedi’u hysgrifennu nid am y gorffennol ond am y presennol. Maen nhw’n ymwneud â’r anrheg barhaus – y presennol – a’r anrheg sydd gyda ni bob amser. Nid yw’n llyfr hanes nac yn gyfrif gwyddonol o’r greadigaeth. Nid yw’n adroddiad llygad-dyst o sut y dechreuodd y byd a’r hil ddynol. Yn hytrach, mae’n bortread mytholegol o’r berthynas rhwng y Creawdwr a’r greadigaeth.

Mae penodau cyntaf Genesis yn cynnwys nid un, ond dwy stori i’r creu. Nid oedd y gwahaniaethau amlwg rhwng y ddau gyfrif yn poeni’r awduron hynafol. Iddyn nhw, roedd y ddwy stori’n datgelu yr un gwirionedd ysbrydoledig: mai Duw yn unig yw’r Creawdwr, fod popeth arall sy’n bodoli yng nghreadigaeth Duw, a bod popeth y mae Duw yn ei greu yn dda.

Rydyn ni’n gweld hyn yn fwyaf eglur yn stori gynta’r creu: ar bob diwrnod o’r creu, mae Duw yn edrych ar yr hyn sydd wedi’i wneud ac yn ei alw’n dda. Ar y chweched diwrnod, mae Duw yn edrych yn ôl dros bopeth a gwblhawyd ac yn dweud, “Ydy, mae’r cyfan yn dda iawn yn wir!” Ac ar y seithfed diwrnod, mae Duw yn gorffwys.

Mae’r bardd Wendell Berry yn cyfleu sut mae e’n gweld Duw wrth iddo ymhyfrydu yn ei greadigaeth:

Time when the Maker’s radiant sight
Made radiant every thing He saw,
And every thing He saw was filled
With perfect joy and life and light.

Mewn termau diwinyddol, mae’r stori’n dweud mai gras yw pob peth, mai rhodd yw pob peth ac o Dduw y daw pob peth. Duw yw’r un sydd yn gwneud rhywbeth o ddim ac yn ei roi i ni, nid ’nôl yn nhywyllwch cyn-hanes ond yma a nawr. Duw sydd wedi ein gwneud ni yr hyn ydym ni, ac mae e’n rhoi ein hunain i ni fel rhodd, a hynny am ddim.”

Richard Rohr, Hydref 1973