Dyma gerdd fuddugol i’r dysgwyr yn Eisteddfod 2017, gan Judith Stammers, gafodd ei anfon ataf fore Sul y Pasg, gyda thristwch nad oedd eglwysi Bangor eleni’n gallu ymgynnull i  fyny yn y ‘Gwersyll Rhufeinig’ ar doriad gwawr i ddathlu’r atgyfodiad. 
AJE

LLWYBRAU    
Bore Sul y Pasg, Gwersyll Rhufeinig, Bangor

Trwy’r wawr ’dan ni’n dod
O bob cyfeiriad, i gopa’r bryn:
Ar lwybrau cul drwy’r goedwig dywyll  
Lle mae llygaid Ebrill yn gloywi ymhlith y dail,
Llwybrau bach, prin yn weladwy dros y glaswellt,
Llwybrau llithrig, llethrog, ar y bryn.

’Dan ni’n cyrraedd y copa.
’Dan ni o bob oed, bob capel, eglwys, enwad,
Henoed yn pwffio, plant hanner cysglyd eto.
Efo’n gilydd ’dan ni’n canu,
’Dan ni’n dathlu,
Dathlu atgyfodiad, gwanwyn, cyfeillgarwch.

Yn sydyn mae’r haul yn codi.
Dyma’r mynyddoedd, afon Menai, Môn, y porthladd,
Strydoedd a thai Bangor yn nythu odanon ni.
Efo’n gilydd ’dan ni’n syllu,
’Dan ni’n synnu,
Synnu at ein gwlad, harddwch, heddwch …

Bellach mae’n amser mynd i lawr
At ein bywydau unigol
Ar hyd llwybrau ar wahân.

Judith Stammers, 2017