Groglith i Basg

Groglith i Basg

(Diwedd gweddi gan Walter Brueggemann ar ddydd Gwener y Groglith a dechrau gweddi dydd Sul y Pasg)

Groglith …

Fe feiddiwn weddïo er i’r tywyllwch
gau amdanom ac i’r ddaear grynu,
fe feiddiwn weddïo am lygaid i weld yn iawn
a lleisiau i siarad yn glir am rym marwolaeth o’n cwmpas,
fe feiddiwn weddïo, yng Nghae Chwarae ein plant,
am fedru sylweddoli mewn dychryn
fod plant eraill yn mynd yn dawel, ac yn marw.
Fe weddïwn yn fwy a mwy am
am eich hiacháu wrth feiddio parhau i weddïo.

Ond ar y Gwener hwn fe wyddom dy fod ti
yng nghanol hyn i gyd
fel y mae’n rhaid i ninnau fod –
yn cael ein llorio ond nid ein dinistrio,
ein cynhyrfu ond nid ein mygu.
Ac felly, moliannwn Di
am dy gadernid diwyro yn aros yn ein canol
a’th addewid o’r hyn fydd yn newydd
yn nerth yr Ysbryd tawel-rymus a ddaw o gefnfor dy gariad
– ac y gwnawn ninnau ein safiad heddiw.

Meiddiwn ymddiried a chredu
nad y Groglith yw’r dydd olaf,
a disgwyliwn am ddiwrnod newydd bywyd,
a ddaw o’r ddaear a’r ddynoliaeth ddu.

Gwrando’n gweddi
a bydd yn Ti dy hun
tuag atom.

Pasg …

Cododd Crist!
Diolchwn am rodd o Basg
sydd tu hwn i’n hesboniadau
a’n catergorïau rhesymegol,
a hyd yn oed tu hwnt
i’n dibrisio ar werth bywyd bellach.
Fe wyddom am rymoedd marwolaeth
sy’n mynnu byw a bod yn ein plith –
y grymoedd sydd yn ein gyrru
oddi wrthyt,
oddi wrth ein cymydog,
ac oddi wrth y gorau sydd ynom.
Fe wyddom am rymoedd
ofn, trachwant, creulondeb a malais
yr ydym yn ysglyfaeth o’u blaen.

Ac yna … Ti,
Ti ar doriad gwawr, yn anniffoddadwy,
Ti yn y tywyllwch,
Ti ar y Sadwrn,
Ti sy’n agor y byd i lawenydd.

Eiddot Ti’r deyrnas … nid teyrnas marwolaeth,
eiddot Ti’r nerth … nid nerth marwolaeth,
eiddot Ti’r gogoniant … nid gogoniant marwolaeth.
Dy eiddot … Ti … a diolchwn a dathlwn
y newydd-deb na allwn ni byth ei gyflawni.

(O’r gyfrol Awed to Heaven, Rooted in Earth)

‘Awed to Heaven, Rooted to Earth’, Walter Brueggemann