Asia Bibi

Yn 2010 cafodd gwraig o’r enw Asia Bibi o Bacistan ei dedfrydu i’r gosb eithaf am gablu yn erbyn y grefydd Islam. Roedd hi wedi bod wrth ei gwaith yn casglu ffrwythau pan gododd ffrae rhyngddi hi a’i chydweithwyr dros gwpanaid o ddŵr. O ganlyniad, cafodd Asia ei harestio, ei dwyn o flaen ei gwell a’i chael yn euog o gabledd. Cafodd yr achos gryn sylw yn y wasg ac mae’n siwr i nifer helaeth o ddarllenwyr yr e-fwletin arwyddo deiseb yn ystod y blynyddoedd diwethaf yn gofyn i’r awdurdodau ym Mhacistan ei rhyddhau. Treuliodd flynyddoedd mewn cell carchar ar ei phen ei hun yn disgwyl gwrandawiad ar gyfer ei hapêl a ohiriwyd o leiaf bump o weithiau. Ond dydd Mercher diwethaf, 31 Hydref, cyhoeddodd tri barnwr o Oruchaf Lys Cyfiawnder Pacistan yn Islamabad ei bod yn ddieuog.

Clod i Dduw!

Yn naturiol bu penderfyniad y Llys yn destun gorfoledd mawr ac yr oedd llawer o bobl ar draws y byd yn obeithiol bod hyn yn gam enfawr ymlaen tuag at ryddid crefyddol a hawliau dynol ym Mhacistan. Meddai Neville Kyrke-Smith, Cyfarwyddwr Aid to the Church in Need: ‘Mae heddiw fel gwawr o obaith newydd ar gyfer y lleiafrifoedd sydd yn cael eu gormesu’. Wrth draddodi’r dyfarniad fe wnaeth y tri barnwr ddyfynnu’n health o’r Corân gan gyfeirio at yr adnodau hynny oedd yn datgan y dylid trin y sawl nad oedd yn arddel Islam yn garedig.

Yn sicr, rhaid canmol y Barnwyr am eu dewrder oherwydd gwyddom nad yw Pacistan gyda’i charfannau crefyddol eithafol yn wlad oddefgar. Yn 2011 llofruddiwyd un o lywodraethwyr y Punjab, gŵr o’r new Salman Taseer, am ymweld ag Asia yn y carchar a chydymdeimlo â’i hachos gan fynegi ei awydd i ddiwygio’r cyfreithiau cabledd. O ganlyniad, cafodd ei saethu gan un o’r swyddogion diogelwch oedd yn meddu ar dueddiadau ceidwadol crefyddol eithafol.   

Ond yn dilyn y dyfarniad ddydd Mercher, gwelwyd tyrfaoedd enfawr mewn sawl un o ddinasoedd Pacistan yn protestio’n ffyrnig ac yn dreisgar yn erbyn penderfyniad y Llys. Er mwyn tawelu’r protestwyr cytunodd y Llywodraeth na fyddai Asia Bibi yn cael ei rhyddhau o’r carchar hyd nes y byddai’r Barnwyr wedi cyflawni adolygiad terfynol o’u penderfyniad. Yn ogystal, cytunwyd na fyddai’r protestwyr oedd yn gyfrifol am y trais yn wynebu unrhyw achos llys. Ond at hynny cyhoeddoedd y Llywodraeth na fyddai Asia yn cael yr hawl i adael y wlad pe bai’n cael ei rhyddhau o’r carchar. O gofio’r hinsawdd gwrth-Gristnogol sy’n bodoli ym Mhacistan, ynghyd ag awydd y carfannau eithafol i ladd Asia, mae’n anodd dychmygu sut y byddai’r awdurdodau yn medru ei diogelu. Bellach, daeth adroddiadau bod ei chyfreithiwr wedi gorfod ffoi o Bacistan er mwyn diogelu ei fywyd yntau a’i alluogi i barhau i gynrychioli Asia a gweithio trosti.  

Mae’n sefyllfa anodd ac yn un sy’n hawlio ein gweddïau taer a dwys. Cawn ein hatgoffa o’r caledi y mae rhai Cristnogion yn gorfod eu goddef yn feunyddiol a’r pris y mae’n rhaid iddynt ei dalu os am arddel enw’r Iesu yn Waredwr. Mae’n sefyllfa hefyd sydd yn ein gwahodd ninnau nid yn unig i holi a fyddem yn barod i fentro’n bywydau dros Iesu a mynnu dweud yn dda amdano yn wyneb y fath fygythiad, ond i efelychu ffordd y gwas dioddefus yn ein bywydau beunyddiol a chario’r groes.