TANGNEFEDD A BYW YN DDI-DRAIS

Rwy’n dymuno tangnefedd ar bob gŵr, gwraig a phlentyn, ac yn gweddïo y bydd delw Duw ym mhob person yn ein galluogi i gydnabod ein gilydd fel rhodd sanctaidd wedi ein cynysgaeddu ag urddas enfawr. Yn enwedig lle bo gwrthdaro, gadewch i ni barchu ein ‘hurddas dyfnaf’ a seilio ein bywydau ar weithredu bwriadol ddi-drais.
(Y Pab Francis)

Mae gweithredu di-drais yn golygu hawlio ein hunaniaeth sylfaenol fel meibion a merched sy’n annwyl i Dduw tangnefedd; o ganlyniad awn allan i fyd rhyfel fel tangnefeddwyr i garu pob bod dynol. Ond dyma’r broblem: dydyn ni ddim yn gwybod pwy ydyn ni. Yr her yw cofio pwy ydyn ni a bod yn ddi-drais atom ein hunain ac at eraill. (John Dear)

Mae byw yn ddi-drais yn hawlio patrwm beunyddiol o fyfyrio, synfyfyrio a meddylgarwch. Fel y mae diffyg meddwl yn arwain at drais, y mae meddylgaredd cyson ac ymwybodol o’n gwir hunaniaeth yn arwain at absenoldeb trais a thangnefedd. Po ddyfnaf yr awn i feddylgaredd di-drais, po agosaf y down at y gwirionedd am ein hunaniaeth fel chwiorydd a brodyr i’n gilydd, fel meibion a merched i Dduw tangnefedd. Mae goblygiadau cymdeithasol, economaidd a gwleidyddol yr arfer yma’n rhyfeddol: os ydyn ni’n feibion a merched i greawdwr cariadus, yna mae pob creadur dynol yn chwaer a brawd, ac ni allwn fyth eto frifo neb ar y ddaear, a llai fyth dewi yn wyneb rhyfel, newyn, hiliaeth, rhywiaeth, arfau niwclear, anghyfiawnder y drefn a dinistr yr amgylchedd.
(Richard Rohr)

Cerwch eich gelynion …