Siarter Tosturi

Egwyddor sydd i’w chael yng nghraidd pob traddodiad crefyddol, moesegol ac ysbrydol yw cydymdeimlad, yn galw arnom ni i drin pawb arall fel y dymunem ni ein hunain gael ein trin. Mae cydymdeimlad yn ein cymell i weithio’n ddiflino i laesu dioddefaint ein cyd-greaduriaid, i ddiorseddu ein hunain o ganol y byd a rhoi rhywun arall yno, ac i fawrygu sancteiddrwydd cysegredig pob un bod dynol, gan drin pawb, yn ddiwahân, yn gwbl gyfartal, â chyfiawnder a pharch.

Mewn bywyd cyhoeddus a phreifat fel ei gilydd, rhaid hefyd ymatal yn gyson a chydag empathi rhag achosi poen. Ymwadu â’n dynoliaeth gyffredin yw gweithredu neu siarad yn dreisgar, oherwydd gwenwyn, siofinistiaeth neu hunan-les, er mwyn tlodi neu ecsbloetio unrhyw un, neu wadu ei hawliau sylfaenol, ac ennyn casineb drwy ddifrïo eraill – hyd yn oed y rhai a ystyriwn ni’n elynion.

Mae taer angen i ni wneud cydymdeimlad yn rym eglur, gloyw, egnïol yn ein byd pegynol. Wedi’i wreiddio mewn penderfyniad egwyddorol i drosgynnu’r hunan, gall cydymdeimlad chwalu ffiniau gwleidyddiaeth, dogma, ideoleg a chrefydd. O’n cyd-ddibyniaeth ddofn y mae cydymdeimlad yn tarddu: mae’n hanfodol i gydberthynas ddynol ac i ddynoliaeth gyflawn. Dyma’r llwybr tua’r goleuni, ac mae’n anhepgor er creu economi gyfiawn a chymdeithas dangnefeddus fyd-eang. 

(Fel mae’n digwydd cyhoeddwyd erthygl arall ar y wefan beth amser yn ôl gan Delwyn Tibbot, sydd hefyd yn cynnwys cyfieithiad o’r Siarter.  Cliciwch YMA 

YMATEB
Os hoffech chi ymateb i’r erthygl hon, 
cliciwch YMA  i adael sylw.