Gweddi yn seiliedig ar gyffes gan Karl Barth

O Arglwydd ein Duw, fe wyddost pwy ydym:
pobl â chydwybod dda a rhai â chydwybod ddrwg,
personau sy’n fodlon a’r rhai sy’n anfodlon, y sicr a’r ansicr,
Cristnogion o argyhoeddiad a Christnogion o arferiad,
y rheiny sy’n credu, a’r rhai hynny sy’n hanner credu, a’r rhai sydd yn anghredu.
Fe wyddost o ble y daethom:
oddi wrth gylch o berthnasau, o gydnabod a chyfeillion, neu o’r unigrwydd mwyaf llethol;
o fywyd ffyniannus a thawel, neu o ddryswch a gofid;
o deulu trefnus neu o gefndir sy’n anhrefnus, neu sydd o dan straen;
o gylch mewnol y gymuned Gristnogol neu o’i hymylon pellaf.

Ond yn awr, safwn i gyd o’th flaen, yn ein holl wahaniaethau, yn gwybod ein bod ni i gyd ar fai gyda’n gilydd am anhwylderau’r byd – tlodi, amgylchedd sy’n dirywio, eithrio cymdeithasol ac unigrwydd.  

Ond ry’n ni’n gwybod bod dy ras wedi’i addo i ni gyd a bod ysbrydoliaeth chwyldroadol ar gael i ni oll i drawsnewid ein byd trwy dy annwyl fab, Iesu Grist.

Amen.

“Dyw Iesu ddim yn rhoi ryseitiau sy’n dangos y ffordd at Dduw, fel y gwnaiff athrawon crefyddol eraill. Efe ei hun yw’r ffordd.” (Karl Barth)